Door zijn mooie ligging en statige uitstraling lijkt De Kinkelenburg het geografische en culturele middelpunt van het dorp, maar dat is het – vanuit geschiedkundig oogpunt – niet. Feitelijk ligt het kasteel precies tussen de twee oude beeldbepalende gebouwen in: de Nederlands-Hervormde kerk aan de dijk en het Huis te Bemmel.
Hof te Bemmel
Kasteel De Kinkelenburg stond tijdens de Late Middeleeuwen bekend als ‘Hof te Bemmel’. De vroegste vermelding ervan vinden we terug in 1403, toen Johan van Ambe werd beleend met ‘een huys ende hoffstadt met graven ende cingelgraven tot Bemmel gelegen’. Waarschijnlijk bestond het kasteel toen uit een vierkante stenen woontoren, waarvan de fundamenten nog steeds onder het huidige gebouw liggen. De status van dorpskasteel ging niet veel later over naar het iets verderop gelegen Huis te Bemmel.
WOII
De Kinkelenburg werd in de 18e eeuw verbouwd tot een statig herenhuis. Tijdens WOII vorderde de gemeente het pand als noodhuisvesting voor het onklaar geworden gemeentehuis aan de Dorpsstraat. De Kinkelenburg was toen nog het enige grote gebouw in Bemmel met een waterdicht dak.
Restauratie
Na de oorlog besloot de gemeente De Kinkelenburg in gebruik te houden als huis der gemeente, hoewel het vervallen kasteel dan wel eerst moeten worden gerestaureerd. Jammer genoeg troffen de restaurateurs, ondanks de rijke geschiedenis van het gebouw, aan historische zaken alleen een paar muntjes op zolder en een gedeukt tinnen kannetje in de slotgracht aan.
Interieur
Het huidige interieur bevat prachtige wandpanelen, voor een prikje overgenomen van het Nijmeegse Huize Heyendaal en voordien afkomstig van een Amsterdams grachtenpand. Een plafondschildering van Hubert Estourgie (1924-1982) is pronkstuk van het kasteel. Het stelt de vier jaargetijden jaar en de legende van Vahalis en Rhenus. Deze twee reuzen hebben volgens een legende respectievelijk de Waal en de Nederrijn gegraven.
“
