De Duno is van oorsprong een ringwalburg, aangelegd in de 10e of 11e eeuw. Ringwalburgen zijn ronde of ovale verdedigingswerken met wallen van zand en een doorsnede van 100 tot 300 meter. Het geheel is omgeven door een gracht.
Vikingen
De oudste, ronde, ringwalburgen vinden we in Zeeland en verder langs de kust van België tot Denemarken. Deze burgen waren bedoeld als toevluchtsoord voor de plaatselijke bevolking tegen aanvallen van de Vikingen. De ringwalburgen in het oosten van het land zoals de Hunnerschans bij Uddel en de Duno zijn waarschijnlijk nog van voor de 10e eeuw en ovaal van vorm. Deze verdedigingswerken hebben waarschijnlijk een andere functie gehad. Ze liggen op strategische plekken en waren bedoeld om de ijzerproductie en handelsroute te controleren en te beschermen.
IJzer
In de Vroege Middeleeuwen werd er op de Veluwe op grote schaal ijzer geproduceerd. IJzerproductie was ook de basis van de macht van de graven van Hamaland. IJzer werd gewonnen uit zogeheten klapperstenen. Het bos leverde tevens de houtskool voor de ovens. De ijzerproductie werd verzameld in en gedistribueerd via de ringwalburgen. Zo beheerste de Hunnerschans het productiegebied van ijzer en de Duno bewaakte de belangrijkste verkeersroute, de Rijn.
Motteburcht
De Duno is een halfopen constructie van ca. 90 x 40 m, met aan drie zijden wallen. De kant van de Rijn was (en is) heel steil, daar was geen wal nodig. Om het complex liep een droge gracht. Een hoge uitstulping in de noordwesthoek wijst op verschillende bouwfasen. De grote ringwalburg werd gemoderniseerd en voorzien van een bastion, een zogeheten motteburcht.
