De Nieuwe Hollandse Waterlinie moest Holland beschermen tegen aanvallen van buitenaf De linie kende enkele kwetsbare punten. Een van die zwakke schakels was de spoorlijn Elst-Dordrecht. Om dit punt te verdedigen werd een klein fort gebouwd in Acquoy bij de Diefdijk. Heel bijzonder is de nog werkende kraanbrug.
Verdedigingslinie
Ooit zaten 12.000 soldaten verdeeld over de forten van de Nieuwe Hollandse Waterlinie te wachten op een vijand die nooit kwam. Toen de vijand uiteindelijk toch kwam, was het systeem hopeloos verouderd. De Nieuwe Hollandse Waterlinie heeft haar waarde als verdedigingslinie nooit echt kunnen bewijzen. De linie is wel drie keer in staat van verdediging gebracht. De eerste keer in 1870 toen de Frans-Duitse oorlog dreigde uit te draaien op een Europese oorlog. De tweede keer was tijdens de Eerste Wereldoorlog en de laatste keer in 1939.
Werk op de Spoordijk
Het fort Werk op de Spoordijk werd gebouwd tussen 1880 en 1885 op de plek waar de spoorlijn de Diefdijk kruist. Het verdedigingswerk werd aangelegd om de toegang naar het achterland te kunnen afgrendelen. Het fort bestond uit een aarden wal, omgeven door grachten met daarbinnen een batterij en een bomvrij wachthuis. Later is het fort uitgebreid met betonnen borstweringen, twee extra bomvrije bijgebouwen (remises) en een onderaards artilleriemagazijn.
Kraanbrug
De toegang tot het fort bestond uit drie zogeheten kraanbruggen. Een kraanbrug is een beweegbare brug die open en dicht gaat door te draaien om een verticale as. De kraanbrug is een uitvinding van de Nederlandse spoorwegingenieur F.C. Conrad en werd in de 19e eeuw veel toegepast. Het is een variant op de aloude ophaalbrug, maar de brug klapt dan opzij in plaats van omhoog. Als de kraanbrug openstaat, zijn er dus geen omhoogstekende delen. Ideaal voor militair defensief gebruik en een vrij schootsveld. De kraanbrug bij Acquoy is onlangs gerestaureerd en is een van de drie laatste, nog werkende kraanbruggen in Nederland.
