Kasteel Wildenborch was ooit een berucht roofridderkasteel van de Heren van Wisch. De roofridders waren een doorn in het oog van de hertogen van Gelre. Later kwam het in handen van de familie Staring, waarvan vooral Antoni beroemd is geworden als dichter. Het kasteel wordt nog steeds bewoond door zijn nazaten.
Roofridders
De oudste vermelding van kasteel Wildenborch dateert uit 1372, toen Sweder Rodebaert van Wisch eigenaar was. De heren van Wisch bezaten ook kasteel Wisch in Terborg. Ze kregen een bedenkelijke reputatie als roofridders. In 1490 was de maat vol en belegerden de burgers van Deventer het kasteel Wildenborch, terwijl de Zutphenaren kasteel Wisch bestormden. Maar al die inspanningen waren tevergeefs. Ook Hertog Karel van Gelre deed drie pogingen het kasteel te veroveren. Pas in 1512 gaf Johan van Wisch zich over.
Staring
In de 18e eeuw lag het kasteel er vervallen bij. In die staat werd het in 1781 gekocht door Damiaan Hugo Staring (1736-1783). Staring had op zee als 15-jarige adelborst schipbreuk geleden en een jaar in slavernij geleefd in Algerije. Daarna was hij opgeklommen tot kapitein ter zee en equipagemeester voor de VOC op de Kaap in Zuid-Afrika. Met zijn aldus vergaard fortuin kocht hij de Wildenborch. Hij liet het enige nog bewoonbare gedeelte van het kasteel – het poortgebouw – uitbreiden met twee vleugels.
Dichter
Damiaans zoon Antoni Staring (1767-1840) liet het omliggende moeras grotendeels dempen en een loofbos aanplanten. Antoni Staring was landbouwvernieuwer en burgemeester van Laren, maar werd vooral beroemd als dichter. Zijn zoon Winand was grondlegger van de geologie en landbouwkunde in Nederland, terwijl zijn dochter Constancia de befaamde Staringkoepel liet bouwen. Van het ooit 600 ha tellende landgoed is nog 300 ha over. In de Wildenborch woont nog steeds een nazaat van Staring. Het parkbos is vrij toegankelijk, terwijl op sommige ook de tuin dagen is opengesteld voor publiek.
