In 1816 kocht de rentenier Hermen Steijgerwalt het landgoed Langewater. Na een aantal jaren verkocht hij een deel ervan. De natuurlijke bron op het resterende deel liet hij uitgraven. Deze voedde een beek en een aantal vijvers. Daarna bouwde hij er een huis en gaf zijn landgoed de naam Bronbeek. In 1842 liet Carel Johan Verkouteren het eerste huis verbouwen tot een neoclassicistische villa en het park verfraaien. In 1854 kocht koning Willem III het landgoed. De villa werd verbouwd tot een paleis. De koning zou er maar weinig verblijven.
Tehuis voor invaliden
In 1859 schonk Willem III het landgoed aan de Nederlandse staat onder de voorwaarde dat er een ‘tehuis voor invaliden’ van het koloniale leger zou worden gevestigd. Aldus geschiedde. Het borstbeeld van de stichter is te zien in de voorgevel van het hoofdgebouw. Een deel van dit gebouw werd ingericht als museum over de Nederlandse koloniale expansie. Om de tehuisbewoners een zinvolle dagbesteding te geven en de exploitatiekosten te verminderen kregen ze tot taak een deel van hun eigen voedsel te verbouwen en het landgoed te onderhouden. De agrarische productie werd in 1959 beeindigd.
Herinneringsmonument
Tijdens de Atjehoorlog verbleven er op Bronbeek veel gewonde en zieke veteranen. In 1915 kregen ze een eigen ziekenpaviljoen, dat tegenwoordig dienst doet als het Indisch restaurant en congrescentrum ‘Kumpulan’. In het park staan beelden en herdenkingsmonumenten, die verwijzen naar het Nederlandse koloniale verleden in het huidige Indonesië. Sinds de opening in 1863 woonden al meer dan 6000 mannen op Bronbeek. Momenteel verblijven er op het landgoed 50 bejaarde Nederlandse veteranen (m/v) uit diverse conflictgebieden in het buitenland. Ondanks alle veranderingen is de ruimtelijke opzet van het oorspronkelijke landgoed behouden gebleven.
