Kasteel Cannenburgh is vooral bekend geworden door zijn beroemdste bewoner, Maarten van Rossum. Hij bouwde zijn buitenhuis uit 1543 op de resten van een middeleeuws kasteel. Tot in de jaren vijftig van de 20e eeuw was het kasteel familiebezit en bleef het originele bouwplan goed behouden. Sindsdien is het landgoed en het gerestaureerde kasteel eigendom van de Stichting Geldersch Landschap en Geldersche Kasteelen en toegankelijk voor het publiek.
Middeleeuwse burcht
In de Middeleeuwen bestond er al een kasteel met de naam Cannenburgh. Wanneer het kasteel precies is gebouwd, is onbekend. De eerste vermelding stamt uit 1365. Op dat moment was het een leengoed van de hertogen van Gelre. Van het uiterlijk van deze middeleeuwse burcht is ook al weinig bekend. Enkel wat muurresten en een deel van de onderaardse gewelven zijn bewaard gebleven.
Maarten van Rossum
Waarschijnlijk was het kasteel al tot een ruïne vervallen toen het in 1543 werd aangekocht door Maarten van Rossum. Maarten was een beruchte vechtjas. Zijn rooftochten door Holland en Brabant als veldmaarschalk van hertog Karel van Gelre maakten hem tot een zeer vermogend man. Naast zijn beroemde stadskastelen in Zaltbommel en Arnhem bezat hij een aantal landgoederen en kastelen. Huis de Cannenburgh liet hij bouwen in de stijl van de Hollandse renaissance op de resten van het oude kasteel. Maarten zou de voltooiing evenwel niet meer meemaken.
Familiebezit
Na Van Rossums dood in 1555 erfde zijn neef Hendrik van Isendoorn het huis en zo bleef het nog ruim drie eeuwen in de familie. Hendrik liet de beeltenis van zijn oom aanbrengen op de grote toren. Vanaf die hoge positie kijkt Maarten in zijn harnas nog altijd uit over zijn landgoed. In de loop van de tijd werd de monumentale ingang van het midden van de hoofdtoren verplaatst naar de zijkant en werd het kasteel uitgebreid met twee bouwhuizen en een stenen brug. Sinds 1951 is kasteel Cannenburgh toegankelijk voor het publiek. De uivormige torenspits werd herbouwd en het geheel is weer ingericht alsof de adellijke bewoners er nog steeds wonen.
“
