In de jaren ’50 werd tussen Arnhem en Nijmegen een dam aangelegd, de Defensiedijk. Dit was een onderdeel van de IJssellinie en diende als nooddijk bij een eventuele overstroming van de Overbetuwe. Hoewel het enorme zandlichaam natuurlijk heel erg opviel, wist bijna niemand de werkelijke functie ervan.
IJssellinie
Na WOII kwam West-Europa in de greep van de Koude Oorlog. De angst voor een Russische inval was zo groot dat men in de jaren vijftig een verdedigingslinie aanlegde langs de Rijn. Om de grote steden in Holland en Utrecht te beschermen, had Nederland de IJssellinie bedacht. Door Waal en Rijn af te dammen met stuwen, kon de IJssel worden omgetoverd tot een kilometers brede barrière. Zwakke schakel in het plan was de Betuwse Bandijk: als die brak, zou het water weglopen door de Betuwe. Daarom besloot men van Arnhem naar Nijmegen een extra dijk te bouwen.
Defensiedijk
De officiële term voor zo’n dam is slaperdijk, maar hij ging in de volksmond al snel Defensiedijk heten. Hij maakte gebruik van de al bestaande spoordijk in Lent, die ter versteviging aan de oostzijde een talud met asfaltzand kreeg. Verder volgde de dijk het tracé van de Rijksweg 52 (nu A325) naar Arnhem. In totaal is voor de aanleg 350.000 kuub klei en 2 miljoen kuub zand gebruikt. Het zand kwam uit een braakliggend terrein bij Elst, nu Aamsche plas. Vroeger werd dit ook wel ‘Defensiekolk’ of ‘Eisenhowerplas’ genoemd.
Coupures
Verkeerskundig leverde de 11 km lange Defensiedijk nogal wat problemen op. Daarom waren er in de dijk coupures (openingen) aangelegd, zoals bij Lent. In nood konden ze worden afgesloten met betonnen schotten of schotpalen. Ook voor de Linge was een oplossing bedacht: die stroomde voortaan onder de dijk door. Bij het opheffen van de IJssellinie, in 1964, is het grootste gedeelte van de Defensiedijk weer afgegraven en als zand verkocht. Het was de enige manier om een beetje geld terug te krijgen van de miljarden die de IJssellinie had gekost. Op verschillende plekken is de Defensiedijk echter nog te zien, zoals bij Lent en Elden.
“
