Leerde u ook dat de Rijn bij Lobith ons land binnenkomt? Toch is dat helemaal niet waar! Want toen de Rijn langs Lobith liep, hoorde Lobith niet bij Nederland. En toen Lobith bij Nederland hoorde, liep de Rijn er niet meer langs. Hoe zit dat nu? En wat zegt dat over het dorp Tolkamer?
Verschuivende grenzen
Begin 17e eeuw lag Lobith aan de Rijn. Hier stond een tolhuis, waar schippers tol betaalden. Maar de rivier was grillig en de Rijn verplaatste zich langzaam. Na een dijkdoorbraak in 1711 liep de Rijn niet meer langs Lobith, maar langs het 1 km zuidelijker gelegen dorp, het huidige Tolkamer. Voortaan werd in Tolkamer tol betaald. Maar lag Tolkamer dan aan de grens? Soms wel, soms niet! Het gebied rond de splitsing van Rijn en Waal was strategisch gezien belangrijk en er werd vaak om gevochten. In de 17e eeuw was het afwisselend Frans, Duits, Spaans en Nederlands. Daarom lag Tolkamer soms wel aan de grens en soms niet!
Ontmoetingsplaats
In de 17e eeuw kreeg Tolkamer een tolhuis. Het was er vaak een drukte van belang. De tolgaarder hengelde vanaf de kade het belastinggeld van de schippers naar zich toe. Later controleerden de douaniers de scheepsruimen op illegale handel van sigaretten, drank en zelfs personen. Dan zochten de opvarenden vertier aan wal. Ze deden inkopen in het dorpje en zochten gezelligheid in de cafés. Tolkamer werd een ontmoetingsplaats voor Europese schippersfamilies en telde op zeker moment maar liefst 13 cafés. Tolheffing was dus goed voor de lokale middenstand, maar leverde soms ook dronkenmansproblemen op.
Drukke scheepvaart
Sinds de afschaffing van de Europese binnengrenzen in 1993 varen schippers Tolkamer voorbij. Het douanekantoor uit 1905 is inmiddels omgebouwd tot hotel. Toeristen en dagjesmensen zorgen voor levendigheid aan wal als ze vanaf de Europakade het scheepvaartverkeer gadeslaan op de drukste waterweg van Europa.
